Troche Historii o Nowej Hucie

Na obszarze na którym znajduje sie obecnie dzielnica Nowa Huta oraz Kombinat Metalurgiczny im. T. Sendzimira, od blisko stu lat znane były slady prehistorycznego osadnictwa. Jednak dopiero w ciagu ostatnich 50 lat udało się dokładniej "zajrzeć" w prehistorie tego terenu. Stało sie to możliwe dzięki budowie dzielnicy i zakładu przemyslowego. Prace wykopaliskowe zostały podjęte przez wysłanników Muzeum Archeologicznego w Krakowie.

Niezwykle korzystne dla rozwoju stałych form osadnictwa ludzkiego warunki naturalne terenu, na które składały się między innymi żyzna, lekka w uprawie gleba lessowa, obfitosć mieszanych lasów o bujnym poszyciu, łagodny klimat, powodowały, ze rejon dzisiejszej Nowej Huty był zawsze miejscem chętnie wybieranym do osadnictwa. Dowodem powyższego stwierdzenia może być liczba odkrytych tutaj stanowisk archeologicznych, których do tej pory jest około sto. W tej liczbie sa pozostałosci osad i cmentarzysk z róznych okresów prehistorii, od poczatku neolitu, aż po wczesne sredniowiecze.

Nowa Huta częsć Krakowa powstała w latach 1949 do 1951, zaprojektowana od podstaw jako samodzielne miasto. Od 1951 dzielnica administracyjna Krakowa. W 1990 podzielona na 5 dzielnic samorzadowych:

Dzielnica XIV Czyżyny, Dzielnica XV Mistrzejowice, Dzielnica XVI Bieńczyce, Dzielnica XVII Wzgórza Krzesławickie i Dzielnica XVIII Nowa Huta.

Liczba mieszkańców: ok. 220 tys. Powierzchnia: 110.7 km2.

Najważniejszym zakładem przemysłowym Nowej Huty jest Kombinat Metalurgiczny Mittal Steel Poland S.A. Oddział Kraków (do 14 stycznia 2005 Ispat Polska Stal S.A. Oddział Kraków, w latach 1990 do 2004 Huta im. Tadeusza Sendzimira a 1954 do 1990 im. Włodzimierza Lenina

Budowę Nowej Huty zaczęto w 1949 roku na terenach wsi Mogiła, Pleszów i Krzesławice. Pierwszy budynek mieszkalny powstał na Osiedlu Wandy. Równolegle rozbudowywano dzielnicę mieszkaniowa (wokół placu Centralnego), jak i budowano kombinat metalurgiczny. W 1952 uruchomiono linię tramwajowš Rondo Mogilskie - Kombinat (linia nr 5). 22 lipca 1954 nastšpiło uroczyste uruchomienie Kombinatu, nazwanego imieniem Włodzimierza Lenina.

W latach 60. następowała zabudowa terenów wsi Bieńczyce, rozbudowa infrastruktury drogowej, sieci tramwajowej, rozbudowa kombinatu (m.in. budowa walcowni, kolejnych wielkich pieców. W latach 70. zabudowa wielkopłytowa sięga Mistrzejowic, w kombinacie pracuje 6 wielkich pieców, zakład produkuje 7 mln ton stali rocznie, powstaje cementownia. W latach 80. na skutek kryzysu gospodarczego, tempo rozbudowy dzielnicy słabnie.

Obecnie centrum Nowej Huty jest objęte strefa ochrony konserwatorskiej.

Czasy Socjalizmu

Nowa Huta w poczatkowych założeniach miała być niezależnym socjalistycznym miastem. Istotny wpływ na umiejscowienie huty w okolicy Krakowa miały względy polityczne, komunistyczne władze chciały bowiem ukarać prawicowy, "reakcyjny" Kraków za opozycyjne poglady wobec nowego państwa, a także doprowadzić do zmiany struktury społecznej miasta. W 1950 podjęto próbę wysiedlenia z Krakówa częsci rodzin mieszczańskich (z zaplanowanych 435 eksmisji wykonano ok. 100), starajac się w ten sposób doprowadzić do dominacji klasy robotniczej nad grupa inteligencka i stworzenia z Krakowa miasta przemysłowego. W marcu 1949 rozpoczęto budowę pierwszych osiedli mieszkaniowych, natomiast w styczniu 1950 ukończono wstępny projekt kombinatu.

Nowa Huta jest największa inwestycja, która postawił sobie za cel Plan Szescioletni Rozwoju Gospodarczego i Budowy Podstaw Socjalizmu. Przewidywał on bowiem intensywna odbudowę i modernizację hutnictwa